फुलांची आत्मकथा निबंध मराठी
fulanchi atmakatha nibandh in Marathi

फुलांना निसर्गाची अलौकिक देणगी म्हणता येईल. त्यांचे सौंदर्य, सुगंध, आणि विविधता हे मानवाला मंत्रमुग्ध करतात. त्यांच्या अल्पायुष्यातही ते आनंद, शांती, आणि सकारात्मकता देतात. फुलांची आत्मकथा वाचताना आपण त्यांच्या जीवनाचा प्रवास, महत्त्व, आणि त्यांचे बलिदान समजू शकतो.

मी एक सुंदर फूल आहे, निसर्गाच्या कुशीत फुललेले. माझा जन्म एका छोट्याशा रोपट्यावर झाला. सुरुवातीला मी एक कोवळी कळी होते. नंतर सूर्यकिरणांच्या स्पर्शाने आणि गार वाऱ्याच्या झुळुकीने मी हळूहळू उमलायला लागले. माझे रंगीत आणि मोहक पंख जणू निसर्गाचीच कला दाखवत होते.

माझ्या सुगंधाने आजूबाजूचा परिसर भरून गेला. फुलपाखरं आणि मधमाशा माझ्याजवळ येऊन माझ्या गोडसर रसाचा आस्वाद घेतात. माझ्या सुंदर रूपामुळे मला कधी देवळात स्थान मिळते, तर कधी कोणी मला पूजेसाठी निवडतो. कधी मी नववधूच्या माळेचा भाग बनते, तर कधी एखाद्या व्यक्तीच्या शुभेच्छांचा दूत बनते. माझ्या रूपामुळे लोकांना आनंद मिळतो, याचा मला आनंद आहे.

पण माझ्या आयुष्याचा हा प्रवास फारसा लांबचा नाही. मी फुलते, लोकांना आनंद देतो आणि मग हळूहळू कोमेजून जातो. माझे कोमेजणे जरी दुःखदायक असले तरी मी निसर्गचक्राचा भाग आहे. माझा गळून पडलेला देठ मातीत मिसळतो आणि पुन्हा नव्या जीवनाला जन्म देतो.

माझ्या छोट्याशा आयुष्यात मला कोणतेही दुःख नाही, कारण मी माझ्या अस्तित्वाने इतरांना आनंद दिला आहे. माझा हा प्रवास निसर्गाच्या सुंदर चक्राचे प्रतीक आहे. मी एक साधं फूल असूनही माझं जीवन अर्थपूर्ण आहे, आणि माझ्या कर्तव्याचा मला अभिमान आहे. मी आनंद पसरवत जगलो आणि तेच माझं खऱ्या अर्थाने यश आहे.